علائم اختلال افسردگی بالینی

در حالی که فقط یک پزشک و متخصص سلامت روان واجد شرایط می تواند اختلال افسردگی بالینی را تشخیص دهد، علائم خاصی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که خودتان یا شخصی که به او اهمیت می دهید، دچار افسردگی شده است.

علائم اختلال افسردگی بالینی ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. بنابراین، در حالی که ممکن است خارج شدن از رختخواب برای یک نفر دشوار باشد، در عین حال، فرد دیگری هر روز سر کار برود، بدون اینکه همکاران وی متوجه چیزی غیر عادی شوند.

و بعضی اوقات علائمی وجود دارند که مانند نشانه های افسردگی به نظر می رسند، اما در حقیقت مربوط به افسردگی نیستند. مسائل مربوط به مصرف مواد، مشکلات پزشکی، عوارض جانبی دارو یا سایر بیماری های سلامت روان ممکن است علائمی را ایجاد کند که شبیه افسردگی باشند.

علائم و نشانه های افسردگی

DSM-5 انواع مختلفی از اختلالات افسردگی را تشخیص می دهد. دو نوع متداول از اختلال افسردگی بالینی عبارتند از: اختلال افسردگی اساسی (MDD) و اختلال افسردگی مداوم(PDD)

اگر علائمی اختلال افسردگی بالینی را در خودتان یا شخص دیگری شناسایی کنید، کمک های حرفه ای می توانند در درمان آن به شما کمک کنند. افسردگی با استفاده از دارو، صحبت درمانی یا ترکیبی از این دو برای کاهش علائم افسردگی قابل درمان است.

بی حوصلگی و خلق و خوی افسرده

خلق و خوی افسرده هم با افسردگی اساسی و هم با اختلال افسردگی مداوم سازگار است. در افسردگی اساسی، فرد تقریباً هر روز و در بیشتر اوقات احساس افسردگی می کند، و این موضوع توسط خود فرد یا مشاهدات دیگران گزارش می شود. از طرف دیگر کودکان یا نوجوانان ممکن است بیشتر تحریک پذیر به نظر برسند.

فرد با روحیه افسرده ممکن است احساس “غمگینی” یا “پوچی” کند، یا ممکن است مرتباً گریه کند. احساس بی حوصلگی و ناخوشی یکی از دو علامت اصلی است که برای تشخیص افسردگی استفاده می شود.

افراد مبتلا به اختلال افسردگی مداوم بیشتر روزها حداقل به مدت دو سال خلق و خوی افسرده را تجربه می کنند. مانند اختلال افسردگی اساسی، کودکان ممکن است نسبت به افسردگی تحریک پذیرتر به نظر برسند. اما برای تشخیص اختلال افسردگی مداوم، باید روزهای بیشتری، حداقل به مدت یک سال این نوع اختلال را تجربه کنند. این بیماری ممکن است مزمن و شدیدتر از یک افسردگی اساسی تمام عیار باشد، اما می تواند شامل همان علائم افسردگی اساسی باشد، که بیش از دو سال ادامه داشته است.

کاهش علاقه یا لذت

دومین نشانه اصلی اختلال افسردگی اساسی، کاهش علاقه و یا لذت در مواردی است که شخص زمانی از آن ها لذت می برده است. شخصی که این نشانه را داشته باشد، علاقه و لذت اش تقریباً در همه فعالیت های روزمره مانند سرگرمی های مورد علاقه اش، ورزش یا حتی رابطه جنسی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

تغییر در اشتها

تغییرات چشمگیر در وزن (افزایش یا از کاهش5٪ از وزن یا بیشتر در یک ماه)، در حالی که برای افزایش یا کاهش آن کار خاصی نمی کنید، ممکن است از علائم اختلال افسردگی اساسی باشد. در کودکان، تغییر در اشتها ممکن است به شکل عدم موفقیت در رسیدن به وزن مورد انتظار نیز ظاهر شود.

اختلال افسردگی مداوم ممکن است اشتهای ضعیف یا پرخوری را در پی داشته باشد. اما احتمال تغییرات قابل توجه در وزن ناشی از اختلال افسردگی اساسی، در این نوع افسردگی کم است.

اختلال در خواب

اختلالات خواب از جمله مشکل در خوابیدن، خواب ماندن، احساس خواب آلودگی با وجود استراحت کامل در طول شب یا خواب آلودگی در طول روز می تواند از علائم اختلال افسردگی بالینی در هر دو نوع اساسی و مداوم باشد.

مقالات مرتبط: چگونگی تأثیر مشکلات مربوط به خواب بر سلامت ذهن

تحریک روانی یا کند ذهنی

اضطراب، بی قراری یا بی حالی که در کارهای روزمره فرد، رفتار یا ظاهر وی تأثیر می گذارد، علائم افسردگی اساسی است. این علائم در حرکات بدن، گفتار و زمان واکنش مشخص است، و باید توسط دیگران نیز قابل مشاهده باشد.

خستگی

از دست دادن انرژی و احساس خستگی مزمن می تواند علائم اختلال افسردگی بالینی در هر دو نوع اساسی و مداوم باشد. احساس خستگی در بیشتر اوقات می تواند در توانایی فرد برای انجام کارهای عادی اختلال ایجاد کند.

احساس بی ارزش بودن یا احساس گناه

احساس گناه بیش از حد و بی مورد، و همچنین احساس بی ارزشی علائم رایج اختلال افسردگی اساسی است. احساس گناه ممکن است به حدی شدید باشد، که فرد دچار توهم شود.

مشکل در تمرکز

هر دو اختلال افسردگی اساسی و اختلال افسردگی مداوم شامل مشکل در تمرکز و تصمیم گیری هستند. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است این مسئله را در خود تشخیص دهند، و یا افراد دیگری که در اطرافشان هستند، متوجه مشکل تمرکز و تفکر در آن ها شوند.

افکار مکرر در مورد مرگ

افکار مکرر در مورد مرگ که فراتر از ترس از مردن است، از علائم اختلال افسردگی اساسی است. فرد مبتلا به افسردگی اساسی ممکن است در مورد خودکشی فکر کند، اقدام به خودکشی کند یا برای کشتن خود برنامه ریزی کند.

افسردگی
Pexels/ Depression

عوارض و بیماری های زمینه ای

اختلال افسردگی بالینی یکی از شایع ترین عارضه هایی است که توسط مبتلایان به بیماری های مزمن از جمله بیماری های قلبی، سرطان، دیابت، چاقی و آرتروز گزارش می شود. غالباً این بیماری ها باعث ایجاد افسردگی می شوند، به خصوص در افرادی که از نظر بیولوژیکی در معرض این اختلال قرار دارند.

معمولا افراد مبتلا به افسردگی به طور همزمان به بیماری های دیگری نیز مبتلا می شوند. این حالت به عنوان هم آیندی اختلالات شناخته می شود. به عنوان مثال، فردی که دارای دردهای مزمن است، ممکن است افسرده شود (و بالعکس). به طور مشابه، اختلالات مصرف مواد و افسردگی اغلب باهم همراه هستند. به عنوان مثال، فردی که مبتلا به افسردگی است، ممکن است برای درمان خود به استفاده از الکل روی آورد، و متقابلا اختلال در مصرف الکل نیز ممکن است باعث شود شخصی علائم افسردگی را تجربه کند.

در حالی که هیچ کدام در واقع باعث ایجاد دیگری نمی شوند، ولی اغلب با هم همراه هستند، و یکی از این اختلالات می تواند علائم اختلال دیگر را تشدید کند.

در قسمت زیر برخی از شرایط مشترک متداول در مبتلایان به اختلال افسردگی بالینی آورده شده است:

  • اختلالات اضطرابی
  • اختلال کم توجهی-بیش فعالی
  • اختلالات طیف اوتیسم
  • دردهای مزمن
  • اختلالات خوردن و بدشکلی بدنی
  • درد بافت عضلانی
  • میگرن
  • ام اس
  • سندروم روده تحریک پذیر
  • اختلال وسواس فکری عملی
  • فوبیا
  • اختلال استرس پس از سانحه
  • اختلالات خواب
  • اختلال مصرف مواد

تصورات غلط

تصورات غلط در مورد اختلال افسردگی بالینی می تواند مانع از آگاهی افراد نسبت به علائم و نشانه های افسردگی شود، یا باعث شود تا افراد نتوانند از دیگران کمک بگیرند. در این قسمت به برخی از تصورات نادرست رایج در مورد افسردگی اشاره شده است:

به سادگی می توانید بر آن غلبه کنید

تشخیص افسردگی به معنای دیوانگی فرد یا ضعیف بودن او نیست. این اختلال تقصیر شما نیست، و چیزی نیست که بتوانید به تنهایی و راحت از شر آن خلاص شوید. افسردگی به دلیل عدم تعادل ناقل های عصبی (مواد شیمیایی تنظیم کننده خلق و خو) در مغز ایجاد می شود.

مانند افرادی که به دیابت مبتلا شده اند، و لوزالمعده آن ها نمی تواند انسولین بیشتری تولید کند، شما نیز نمی توانید برای غلبه بر افسردگی “سخت تر” تلاش کنید. اختلال افسردگی بالینی یک بیماری واقعی است که نیاز به درمان مناسب دارد.

افسردگی فقط علائم ذهنی ایجاد می کند

علائم اختلال افسردگی بالینی مطمئناً شامل علائم ذهنی مانند ناراحتی، اضطراب، تحریک پذیری و ناامیدی است. اما علائم جسمی نیز برای افرادی که مبتلا به افسردگی هستند، وجود دارد. این علائم می تواند شامل خستگی، درد بدن، سردرد و مشکلات گوارشی باشد.

فقط زنان افسرده می شوند

افسردگی در افراد با هر نژاد، قومیت یا وضعیت اقتصادی، و در هر سنی می تواند رخ دهد. زنان تقریباً دو برابر مردان مبتلا به افسردگی تشخیص داده می شوند. اما هنوز نمی توان در مورد آن نظر قطعی داد. شاید زنان بیماری خود را بیشتر از مردان گزارش کرده اند، و بیشتر از آن ها به دنبال درمان بوده اند.

همچنین کودکان و نوجوانان هم می توانند در معرض خطر افسردگی باشند. متأسفانه، بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال افسردگی بالینی به دلیل عدم درمان علائم هشدار دهنده ای که اغلب برای کودکان در مقایسه با بزرگسالان متفاوت است، تحت درمان قرار نمی گیرند.

افسردگی غیر قابل درمان است

اگرچه افسردگی می تواند باعث ناامیدی شما شود، اما برای افرادی که به دنبال تشخیص هستند و مطابق با درمان عمل می کنند، امید بهبودی وجود دارد. در حقیقت، افسردگی یکی از قابل درمان ترین انواع بیماری های روانی است که در آن 80 تا 90 درصد افراد به درمان پاسخ می دهند. علاوه بر این، درمان فقط شامل مصرف دارو تا آخر عمر نیست. تغییر و اصلاح سبک زندگی نیز نقش مهمی در مدیریت علائم و جلوگیری از تشدید آن دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.