نحوه بازسازی و تولید سلول های مغزی جدید

مدت هاست که دیدگاه های متداول بر این بوده که ما نمی توانیم سلول های مغزی جدید تولید کنیم، با تمام سلول های مغزی خود متولد شده ایم، و وقتی سلول های خاکستری بمیرند، دیگر برای همیشه از بین رفته اند.

این اعتقاد تا حدی ناشی از این واقعیت بود که برخی از عملکردهای محرک (حرکت) و شناختی (تفکر) معمولا با افزایش سن، کاهش پیدا می کنند. اما آیا این قضیه لزوما به این معناست که وقتی به سن خاصی نزدیک می شویم، در سراشیبی زندگی قرار می گیریم، و چاره ای جز انتظار کشیدن برای افول اجتناب ناپذیر خود نداریم؟

سلول های مغزی و هیپوکامپ

در حالی که اکثریت قریب به اتفاق سلول های مغز ما در حالی که در رحم هستیم تشکیل می شوند، قسمت های خاصی از مغز وجود دارد که در دوران کودکی و قبل از بلوغ نیز به ایجاد سلول های عصبی جدید ادامه می دهند. با این حال، تا پیش از دهه های اخیر، ظرفیت محدود مغز برای بازسازی باعث ایجاد این باور شد که نورون زایی – تولید سلول های مغزی جدید- بلافاصله پس از این مرحله متوقف می شود.

با این حال، تحقیقات انجام شده در طی دو دهه گذشته نشان داده است که حداقل یک قسمت از مغز در طول عمر فرد به تولید سلول های مغزی جدید ادامه می دهد.

در اواخر دهه 1990، محققان دانشگاه راكفلرس در شهر نیویورك مطالعاتی را انجام دادند، كه در آن به میمون های مارموزت نوعی ردیاب شیمیایی تزریق می شد كه می توانست بین سلول های مغز بالغ با تقسیم بندی آهسته، و سلول های جدید با تقسیم بندی سریع تمایز قائل شود. آنچه آن ها دریافتند این است که هیپوکامپ (منطقه ای از مغز که با حافظه، یادگیری و احساسات مرتبط است) بدون محدودیت سن و زمان به ایجاد سلول های جدید ادامه می دهد.

مطالعات بعدی با استفاده از سن یابی کربن -14 (که سن و روند رشد سلول را ارزیابی می کند) تایید کرد که سلول های هیپوکامپ، در حالی که به طور مداوم در حال مرگ هستند، به سرعت با سلول های جدید جایگزین می شوند. فقط با تشکیل این سلول هاست که هیپوکامپ قادر به حفظ عملکردهای مرکزی خود است.

همچنین تحقیقات نشان داد که تعداد سلول های جدید و فرکانس ایجاد آنها با افزایش سن شروع به کاهش می کند. با این اوصاف، میزان کاهش یکنواخت و ثابت نبوده، و از یک شخص به شخص دیگر می تواند تفاوت چشمگیری داشته باشد.

آنچه تحقیقات درباره تولید سلول های مغزی جدید به ما می گویند

نورون زایی
Google Images/ Neurogenesis

تحقیق فوق اهمیت بالایی دارد، زیرا معتقد است عواملی وجود دارند که می توانند روند نورون زایی در بزرگسالان را تحریک و مهار کنند. همچنین این تحقیق به مدل های احتمالی برای درمان بیماری های فرساینده مانند بیماری های آلزایمر و پارکینسون، و حتی جبران آسیب ناشی از ترومای مغزی اشاره دارد.

بدن خود را ورزش دهید

از میان عواملی که به طور بالقوه می توانند این فرآیند را تقویت کنند، ورزش کردن یکی از مهمترین موارد در نظر گرفته شده است. تحقیقات اولیه روی حیوانات که توسط دانشمندان دانشگاه شیکاگو انجام شد، نشان داد که ورزش های هوازی منجر به افزایش تولید سلول های مغزی جدید در هیپوکامپ، و افزایش مقدار رمزگذاری اطلاعات ژنتیکی می شود. آنچه که از این نتیجه برداشت می شود این است که نه تنها عملکرد مغز بهبود می یابد، بلکه سلول ها نیز بهتر می توانند اطلاعات را برای یادگیری و حافظه ذخیره کنند.

تحقیقی از دانشگاه پنسیلوانیا در سال 2010 گزارش داد که ورزش های هوازی در بین 120 فرد مسن، اندازه واقعی هیپوکامپ را تا دو درصد افزایش داده، و به طور قابل توجهی از بین رفتن سلول های مغزی به واسطه افزایش سن را یک تا دو سال معکوس می کند.

مغز خود را ورزش دهید

علاوه بر ورزش، دانشمندان دریافته اند که محیط های یادگیری بهبود یافته می توانند به بقای سلول های قدیمی و تولید سلول های مغزی جدید نیز کمک کنند. به طور خلاصه، هرچه بیشتر مغز خود را تمرین دهید، توانایی بیشتری در حفظ عملکرد مغزی خود خواهید داشت.

از طرف دیگر، عواملی وجود دارد که مستقیماً نورون زایی را تضعیف می کنند. اصلی ترین مورد سن است. به عنوان مثال، می دانیم که با رسیدن بسیاری از بزرگسالان به 80 سالگی، 20 درصد از اتصالات عصبی در هیپوکامپ از بین می رود.

یافته های بیشتر

اخیراً، مطالعه جدیدی که در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو انجام شد، نتوانست رشد سلول های عصبی جدید را در هیپوکامپ تقریباً 30 بیمار بزرگسال نشان دهد، و این بحث را در مورد اینکه آیا نورون زایی در بزرگسالان واقعاً رخ می دهد یا نه، دامن زد.

تحقیقات آینده با تعداد بیشتری از بیماران و توسعه روش هایی که امکان تصویربرداری از سلول های عصبی جدید را در مغز زنده فراهم می کند، برای تأیید یا رد قطعی نظریه نورون زایی در بزرگسالان ضروری است. این مناقشه مداوم نباید شما را از انجام ورزش های جسمی و روانی بازدارد. زیرا حتی اگر ورزش کردن به نورون زایی کمک نکند، تأثیرات آن بر سلامت کلی شما غیر قابل بحث است.

مقالات مرتبط: نورون ها و اساس بیولوژیکی رفتارها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.