فراموشی یکی از نشانه های کارایی مغز

آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که با یکی از همکاران خود در سوپرمارکت یا در یک مهمانی روبرو شوید، و قادر به شناسایی او نباشید؟ مغز درخشان و تنبل خود را سرزنش نکنید. زیرا این نوع فراموشی اطلاعات می تواند نشانه ای از کارایی مغز شما باشد.

مطالعه جدیدی به سرپرستی استادیاری از دانشگاه باند به نام الیور باومن روش جدیدی را در زمینه ثبت خاطرات در پیچیده ترین اندام بدن، مغز، نشان می دهد. خلاصه ای از تحقیقات پروفسور باومن و همکارانش در این مقاله آورده شده است.

محققان نحوه واکنش مغز در هنگام برخورد افراد برای اولین بار با شخص یا جسمی را به طور ویژه ای بررسی کردند.

دکتر باومن معتقد است به دلیل اینکه ما همکار خود را فقط در محیط کاری مان دیده ایم، به نظر می رسد سیستم حافظه یک تصویر لحظه ای را تولید می کند که در آن مغز ما شخص و محل کار را با هم ترکیب می کند.

به گفته وی، مغز ما فکر می کند که آن فرد یا همه همکاران ما به آن محیط تعلق دارند. بنابراین، اگر در جای دیگری با آن ها روبرو شویم، ممکن است نتوانیم آن ها را تشخیص دهیم.

زمانی که مغز ما یاد بگیرد فرد به طور مستقل از آن محیط وجود دارد، چنین اتفاقی نمی افتد. بار دوم، یا بار سوم، مغز ما دوباره مرتکب آن اشتباه نمی شود، بلکه شخص و محیط مورد نظر را به طور جداگانه تشخیص می دهد.

دکتر باومن معتقد است که این پدیده نشان می دهد مغز ما “ذاتاً کارآمد یا تقریباً تنبل است، و این فراموشی می تواند نشانه ای از کارایی مغز ما باشد.”

اگر درختی را ببینیم و این درخت با جنگل مرتبط باشد، کافیست فرض کنیم همه درختان و سنگ های مختلف موجودیت جداگانه ای ندارند، بلکه به عنوان یک واحد کدگذاری می شوند.

این کار باعث می شود مطمئن شویم که مغز خود را بیش از حد تحت فشار قرار نمی دهیم، فضای آن را با اطلاعات اضافی پر نمی کنیم، و انرژی آن را نیز هدر نمی دهیم.

این مسأله زمانی می تواند مفید باشد که مغز بداند یك شی یا شخص می تواند جدا از بک گراند موجود وجود داشته باشد، و تلاش می كند تا آن را به عنوان یك واحد مستقل رمزگذاری كند.

در این مطالعه، دانش آموزان در یک اسکنر مغزی قرار گرفتند، و از آن ها خواسته شد تا چندین تصویر از اشیا (مانند کوله پشتی، ساعت یا کاپ کیک) را در بک گراندهایی (از جمله سالن بدن سازی، لباسشویی و باغ) بخاطر بسپارند.

نیمی از این اشیاء یک روز زودتر به دانش آموزان نشان داده شده بود. این امر باعث می شد محققان بتوانند تفاوت در پاسخ های مغزی را در مواردی كه شیء مورد نظر آشناست، یا فرد مورد نظر فقط یك بار با آن روبرو شده است، بررسی کنند.

در مرحله بعدی آزمایش، محققان بک گراند برخی از اشیا را عوض کردند، و دریافتند که این امر منجر به ایجاد مشکل در به خاطر آوردن اشیاء ناشناخته می شود.

این فراموشی با تغییر فعالیت در هیپوکامپ که یکی از مناطق اصلی حافظه انسان است، همراه بود.

فراموشی
Pexels/ Forgetfulness

دکتر باومن معتقد است این یافته ها بینشی در مورد چگونگی تلاش سیستم حافظه برای کارایی و فقط رمزگذاری چیزهایی که کاملاً مورد نیاز هستند، فراهم می کند.

او می گوید: “فراموش شدن را می توان به عنوان یك ویژگی در نظر گرفت. زیرا ما نباید اطلاعات را بیش از آنچه نیاز داریم رمزگذاری كنیم، و موارد بیشتر همیشه بهتر نیستند. در واقع، این نوع فراموشی نشانه ای از کارایی مغز ما است”

افراد مبتلا به هیپرتیمیزی -نوعی اختلال در داشتن حافظه ای بسیار قوی- تقریباً همه چیز در زندگی خود را به یاد می آورند. گرچه به نظر می رسد داشتن این ویژگی خوب است، اما با یک نقطه ضعف همراه است. زیرا مغز این افراد اطلاعات عظیمی را در اختیار دارد، و در نتیجه تمرکز روی یک کار برای آن ها بسیار دشوار می شود.

فراموشی به پاکسازی فضای ذهنی ما کمک می کند، و این عمل نشانه ای از کارایی مغز است.

طبق گفته دکتر باومن این تحقیق می تواند گام کوچکی در جهت توسعه ایمپلنت های مغزی برای بازیابی حافظه باشد.

وی می گوید: “ما اکنون ایمپلنت های شبکیه و حلزونی را داریم، و شاید در طی 100 یا 200 سال بتوانیم ایمپلنت حافظه نیز داشته باشیم، و در نتیجه بتوانیم به طور مصنوعی به سیستم حافظه خود متصل شویم.”

این کار یک قطعه سازنده و اساسی در تلاش برای درک کامل عملکرد مغز است.

این تحقیق نتیجه همکاری بین دانشکده روانشناسی و مرکز بین رشته ای ذهن مصنوعی در دانشگاه باند، موسسه مغز کوئینزلند در دانشگاه کوئینزلند، و مرکز ماکس پلانک برای روانشناسی محاسباتی و تحقیقات مربوط به افزایش سن می باشد.

بیشتر بخوانید: شناخت توجه و تمرکز بهتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.